Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ [Ү] Ұ Һ Ә Ө
үлбіреу
1. Мамықтай, жұп-жұмсақ болу. Көзі мөлдіреп, ерні үлбіреп, жұтынып тұр еді-ау (Аймауытов). 2. ауыс. Үлпілдеу, уылжу. Абай алғаш көргендегі Тоғжандай үлбіред і де қалды (Жүнісова). 3. ауыс. Жұп-жұқа болу, үлпілдеу. Үлбіреген аппақ шәйіден тіккен бүрмелі қос етек көйлегі бар (Нұсқабаев)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: үлбіреу


будет выглядеть так: Что такое үлбіреу