үрку
1. Малдың бір нәрседен қорқып қашуы, жалт беруі. Байтал үркіп, ата жөнелді (Ахметшин). 2. ауыс. Зәресі ұшу, қорқу. Дәрігер енді шалдың неден үріккенін іштей сезді (Сейсенбаев). 3. ауыс. Жаудан қаша көшу. Қашқын Қаражандардан қаймығып, ұрылардан үркіп не қара басыпты (Ләмбеков). Үріккен қойдай қамалды – үйме-жүйме болды, топтана опыр-топыр болды. Үріккен түйе (қой) көзденді – екі көзі шарасынан шықты, ежірейді, алақтады