өң
1. Ажар, көрік, жүз, рең, бет-пішін. Мұраттың ақ құба өңі тотығып қарауытқан (Ахтанов). 2. Заттың теріс жағына қарама-қарсы жылтыр жағы; оң жағы. Ол дивандағы жапқыштың өңін айналдырды (Жақсыбаев). 3. Түрі-түсі бояуы. Мұндай талшықтардың жуудан өңі кетеді екен (Құрманов). 4. ауыс. Адамның ұйықтамаған, ояу кезі. Түсінде қорыққан, өңінде қуанар (Мақал). Өң киім (жерг.) – өңі бүтін жаңа киім. Өң алды – белгілі бір түске енді. Өң [өңін] алдырмады [бермеді] а) сыр бермеді; ә) реңін, көркін сақтады. Өң берді – ажар берді, көркейтті. Өң жоқ, түс жоқ – сүреңсіз, көріксіз; үрейі ұшқан. Өң мен түстей – айқын емес, бұлыңғыр. Өңі бұзылды [жібімеді] – өңі қашып сұрланды. Өңі бүтін – жаңа, өңі түзу, киілмеген (киім). Өңі кетті – оңды, түсі өзгерді. Өңі кірді [енді] – бетіне қан жүгірді, ажарланды Өңі қашты - а) өңі бұзылды, боп-боз болды; ә) маңызы, мәні кетті. Өңін айналдырды – дұрыс айтпады, бұрмалады. Өңін бермеді - ә уелгі қалпын сақтады, бояуы оңбады. Өңі сынық – өңі солғын, жүзі жүдеу. Өңі тайды [түсті] – а) бояуы оңды, түсі кетті; ә) ажары кетті, көріксізденді