абақ
11. Қ-орда. , Арал) жылымның (қ.) екі басына байланатын қысқа ағаш (жылымның екі арасын керіп тұрған ағаш); жылымның бір бөлегі. А б а қ жылымның арқаны оралмауы үшін байланады Қ-орда. , Арал). Қыс болса имеңдеп прагон айдап, жаз болса қайықпен а б а қ жағалап, шырышты (қ.) қолын судан шығармайтын қызу еңбек майданы басталады (Ә. Нұрп., Күт. күн., 266). Орысша абака (Рус.-каз. сл., 1951). Жылымның бұл бөлігі Каспий балықшылары тілінде кіләш делінеді (ҚТТДМ, 1-шығ., 116). 2. (ҚХР ) ау түбіндегі дорба
2
(Сем. : Абай, Шұб. ; ҚХР ) түрме, абақты. Сығалап қана қарар саңылауы, ас құйған аяқ қана сыяр тесігі бар бітеу тас а б а қ (М. Мағ., Алас., 507)