айна
1. (Түрікм. : Небид. , Ашх. ) әйнек, шыны. А й н а н ы ң қаттығынан тереземіз оңдалмай тұр (Түрікм. , Небид. ). 2. (Түрікм. : Таш. , Мары, Тедж. ; Қарақ. ) терезе. Маржан, а й н а н ы ң апышқасын (қ.) ащы (Түрікм. , Таш. ). 3. (Сем. , Абай; Орал, Жән.) рентген. Олар а й н а ғ а түсуі тиіс (Сем. , Абай). Білген адамдарға: науқастанып, «а й н а ғ а» түсіп келуге кетті деуге бекінді (К. Ораз., Ақ. жаз., 276). Қасымханды врач а й н а ғ а түсуге жіберді (Орал, Жән.). [Түрікменше айна шыны, әрі терезе (Рус.-туркм. сл., 1956, 741); өзб. ойна терезе, әрі шыны (Узб.-рус. сл., 1959, 299); қарақ. айна терезе (Рус.-карак. сл., 1967); әзірб. айна шыны, әйнек (Азерб.-рус. сл., I, 1962, 90). Осы сөздердің қайсысының болмасын төркіні араб, парсы тілдері (Н. Оңд., ПҚТС, 38, 193)]