алаң-ғұлаң
(Гур. , Маңғ. ) алақ-жұлақ. Көзі а л а ң-ғ ұ л а ң болып кетті (Гур. , Маңғ. ). Қызбала сүт пісірімнен соң есін жиды. А л а ң-ғ ұ л а ң, біраз уақыт ештеңеге көзі тоқтамай қойды (Ж. Нәжім., Кішк., 130). Ертедегі түркі жазба ескерткіштерінің бірінде: алас-булас бұлдыр көрінетін нәрсе (Ат-тухфа, 265). Жергілікті ерекшеліктегі «алаң-ғұлаң» осының дыбыстық көрінісі болуы ықтимал