Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алаңқы
1. (Гур. , Маңғ. ) сирек. Жерінің шөбі а л а ң қ ы (Гур. , Маңғ. ). 2. (Қост. : Жітіқ. , Тар. ) ашық жер, алаң. Жүр, асықты а л а ң қ ығ а барып ойнайық (Қост. , Жітіқ. ). …Жыртық етігін сумен малшып, ана бір қары кеткен а л а ң қ ы д а асыр салып, топай ойнап жатыр (Б. Майл., Шығ., В, 116)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: алаңқы


будет выглядеть так: Что такое алаңқы