амырақ
(Монғ. ) үйір, әуес, құмар. Жалғызға жау қандай а м ы р а қ, өзін өлтіріп, оны-мұнысын олжалап әкетеді (М. Құрман., 202). «Арамза» дейтін ол саяқ қойларды. «Арамзаның құйрығы бір тұтам», «Саяққа жітік а м ы р а қ» деген рас (М. Құрман., 200). Осындай пиғыл болған соң, Құдайға қайтіп жағамыз? Сарт, дүнгенге а м ы р а қ, Қатын, бала-шағамыз (Ақыт, 21)