аңсыз
1(Түрікм. : Таш. , Көнеүр. ) ақыл-ойы нашар, ессіз. Бізбен бірге жүрген адамы а ң с ы з біреу екен, жөнді ешнәрсе айта алмады (Түрікм. , Көнеүр. ). [Қырғызша аңсыз (К. Юд., КРС, 59); түрікм. аңсыз (Рус.-туркм. сл., 1956, 382); өзб. онгсиз (Узб.-рус. сл., 1959, 304). Ертедегі жазба ескерткіштерде ангсыз (Э. Надж., ИССТЯ, 247)]
2
Қ-орда. , Арал; Гур. , Маңғ. ) аңдамай, аңдаусыз, байқаусыз. Менің а ң с ыз ы м д ы қара, тіпті байқамаппын Қ-орда. , Арал). А ң с ы з отырғанда, не айтқанын да естімей қалыппын (Гур. , Маңғ. ). Бұл шабуыл немістерге а ң с ы з д а тас-табандатып соққан мықты соққы болды (Ә. Нұрп., Курл., 441)