арзу
(Гур. : Шевч. , Маңғ. ; Қ-орда: Сыр. , Тер. , Жал. , Қарм. ) ынтық болу, құмар болу. Ол баладан келген хатты оқуға а р з у болды (Гур. , Шевч. ). Олар бір-біреуін көруге а р з у (Гур. , Маңғ. ). Туысымды бір көруге а р з у м ы н Қ-орда. , Сыр. ). [Әзірбайжанша арзу (Азерб.-рус. сл., I, 1962, 139); қырғ. арзы (К. Юд., КРС, 67); түр. арзу (Тур.-рус. сл., 1977, 66); ұйғ. арзу (Уйг.-рус. сл., 1961, 19); өзб. орзу (Узб.-рус. сл., 1959, 306). Ертедегі түркі жазба ескерткіштерінде арзу (Ат-тухфа, 267); арзу (А. Бор., ЛСТ, 57); арзу (С. Мал., ПДП, 360); арзу (ДТС, 59). Парсы тілінде ар/э/зу арман, үміт, ынта (Пер.-рус. сл., I, 1983, 63)]