арқалық
1(Жамб. , Шу; Көкш. , Қ-ту ; Орал: Жән., Жаңғ. , Чап. ; Қар. ; Рес. , Қалм. ) үй төбесіне салатын бел ағаш. А р қ а л ы қ т а р ы ң жақсы екен (Жамб. , Шу). Мына а р қ а л ы қ т ы тапқан-ақ екенсің (Орал, Жән.). А р қ а л ы қ ағаштар жетпей тұр (Көкш. , Қ-ту ). Саралжын советінің кеңсесінің а р қ а л ы ғ ы н д ағ ы құстың ұясы..., өрмекшінің крестеп тартқан желісіне адам оралғандай («Соц. ең.» 26.04.1936). Төбедегі а р қ а л ы қ, сырғауыл, шырпылардың арасына жұмарлақтап жүн, қыл тыға беріпті (Ғ. Мұс., Дау. кейін, 253). [Ертедегі түркі жазба ескерткіштерінде арқару, арқуру көлденең (А. Бор., ЛСТ, 59), арқуқ көлденең салынған ағаш, бөрене (ДТС, 55)]. қ. там ағашы.
2
(Рес. , Орын. ) бел көтеретін қайыс. А р қ а л ы ғ ы н байлап жатырмын (Рес. , Орын. )
3
(Гур. : Тең. , Маңғ. ; Қ-орда, Арал; Рес. , Волг. ) аудың үстіңгі арқаны. А рқ а л ы қ тордың енімен бірдей болады (Гур. , Тең. ). А р қ а л ы қ қ а көңгеледі. Желкемнің шетін арқанға көңгелеп болды Қ-орда. , Арал)