ату
1(Орал: Казт. , Жән.; Рес. , Волг. ) мәсі. А т у д ы ешкі терісінен тігеді (Орал, Казт. )
2
(Гур. , Маңғ. ) тура, тіке, төте. Ондағы соға жүретін жолдан гөрі, Шетпеге қырмен баратын жол а т у. А т у жөнмен жүрмей, қисық жүретін неміз бар (Гур. , Маңғ. )
3
(Қ-орда: Арал, Қарм. ; Ақт. , Ырғ. ; Гур. , Маңғ. ; Рес. , Орын. ; Түрікм. : Таш. , Көнеүр. ) лақтыру, ұшырып тазалау. Бидайды жөндеп а т с а ң ш ы Қ-орда. , Қарм. ). Қырмандағы бидайды жоғары а т ы п, шөп-шарын тазалаймыз (Ақт. , Ырғ. ). Егінді бастырып болғансын сабанын жинап, топанын а т а д ы (Гур. , Маңғ. ). Қарғам, түк а т қ а н жоқсың, қайдан шаршайсың (Рес. , Орын. ). Біз қырманға келгенде колхозшылар астықты а т ы п жатыр екен (Түрікм. , Көнеүр. )