ауан
1(Гур. , Маңғ. ) су сақтау үшін қазып жасалған шұңқыр
2
(Гур. , Маңғ. ; Орал, Орда; Түрікм. , Таш. ; Қарақ. ) есі ауған, есалаң. Өзің айтқанға түсінбейтін а у а н с ы ң ғой (Гур. , Маңғ. ). Жанғали деген а у а н болулы. Ол неге болса, соған тиісіп, соқтығып жүргені (Орал, Орда). Өзіне сеніп іс тапсыруға болмайтын а у а н адам боп шықты (Түрікм. , Таш. )
3
(Орал, Жән.; Ақт. , Ойыл) еркін, өз бетімен. А у а н жүрген мал (Орал, Жән.). Сен а у а н сөйлеме (Ақт. , Ойыл). А у а н д а п жүрген нән балық, Басын соғып қайранға (Шәңгерей, 18-19 ғ. қаз. ақ., Шығ., 311). Алаңы жоқ адамның а у а н ы н а көшкендей қоңыр ғана сөйлейді (Ә. Сәр., Тол. туғ., 22)
4
(Орал, Орда; Өзб. , Бұх. ) аңқау. Сәрсенғалиев а у а н адам еді, тай өгізіне 8 сом сұраса, 9 сом сұрап бермепті (Орал, Орда). Ол кез халықтың а у а н кезі, кім не айтса, соған сенеді (Өзб. , Бұх. )
5
(Ақт. , Ойыл) тентек. Сен а у а н сөйлеме (Ақт. , Ойыл)
6
(Орал, Орда) кең, үлкен. А у а н, а у а н, а у а н су, А у а н д а п балық жүзген су (Орал, Орда)