аула
1(Орал: Орда, Жән., Шыңғ. ; Гур. : Шев., Маңғ. ; Түрікм. : Ашх. , Анн. , Гяу. ) қора. Өрістен келген қойды а у л а ғ а кіргіз! (Орал, Шыңғ. ). Тінәлі ұлының а у л а с ы н д а шөпсіз байлаулы тұрды («Ж. жол», 20.01.1932). Үлкен а у л а н ы ң ішінде бірі тезек күреп, бірі шөп тырмалап жүрген адамдар маған көңіл қойған жоқ (Ә. Сәр., Тол. туғ., 21). Малды а ул а ғ а қамайды (Гур. , Маңғ. ). [Түрікменше ховлы (Рус.-туркм. сл., 1956, 132); өзб. ховли (Узб.-рус. сл., 1959, 659); қырғ. авли (К. Юд., КРС, 19); түр. авлы, авлу (Тур.-рус. сл., 1977, 77). Парсы тілінде ағол қора, мал қорасы (Пер.-рус. сл., I, 1983, 101). Латын тілінде аула қора; мал қорасы (И. Двор., ЛРС, 117). Сөз төркіні грек сөзі аули үй алдындағы сарай, кіре беріс]. қ. әулі.
2
(Көкш. : Щуч. , Еңб. ) қырман сияқты алаң. А у л а іші төбе-төбе бидай (Көкш. , Щуч. )