биялай
(Орал: Чап. , Жымп. ; Көкш. , Еңб. ; Монғ. ) қолғап. Б и я л а й д ы қыста қолғаптың сыртынан киеді. Б и я л а й д ы ң жалғыз бас бармағы болады (Монғ. ). Қыстың көзі қырауда кішкене б и я л а й киген қолыңды иін ағаштың ілгері жағына салып, кіп-кішкене көрінетінсің (А. Фад., Ж. гв., 60). Б и я л а й ы н шешкен бала аса бір ептілікпен Азанның қолындағы сақинасын жып еткізіп алды да, жылы саусағына өзі киді (С. Жүн., Ақан сері, 35). Мен өзім өтіріктен пайда еткенмін, бит терісін б и я л а й қалта еткенмін. Етіне бір шіркейдің қазан толмай, соймасқа енді шіркей ант еткенмін (Қырық өтірік)