бойлақ
1. (Сем. , Аяг. ; Шығ.Қаз. , Ү-Н. ; Тау., Қош. ; Монғ. ) төлсіз (мал). Құлынды шығынсыз аяқтандыру үшін буаз биеден алдын ала б о й л а қ жылқыдан бөлектеп қорада жемдейді («Үгітші», 1987, №4). 2. (Монғ. ) биылғы қозы. Күзде жүнін қырқып ап, күзде қойға қошқар қосқанша қозы аталады да, күйектен мал төлдегенше тоқты аталады, өлі жүнін қырыққан соң б о й л а қ болады (Монғ. ). Жомарттың берген б о й л ағ ы н, Сараңның берген бір лағын, қоралы қойға балады («Жаңа талап», 37)