Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
А Б [Г] Д Е Ж З И І К Л М Н О П Р С Т У Х Ч Ш Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
гүңелең: гүңелең гүң
(Қарақ. : Қоң. , Хож. ) мылқау, тілі де, құлағы да жоқ іштен туа кәріп боп туған адам. Оның г ү ң ел е ң г ү ң бір ағасы бар, бір-ақ пайдасына дүзу (Қарақ. , Қоң. ). [Қарақалпақша гүң мылқау (Рус.-карак. сл., 1967); түрікм. гүң мылқау (Рус.-туркм. сл., 1956)]
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: гүңелең: гүңелең гүң


будет выглядеть так: Что такое гүңелең: гүңелең гүң