дағара
1(Жамб. , Св. ; Қост. , Об. ; Қар. , Қарқ. ; Алм. , Жам. ; Шымк. , Мақт. ; Қарақ. ) темірден, мыстан жасалған үлкен ыдыс, шара, леген, шылапшын. Мына кісілер қол жусын, д а ғ а р а н ы әкел (Шымк. , Мақт. ). Үлкен ыдыстың бәрін д а ғ а р а деп айта береміз, тіпті үлкен қазанды да д а ғ а р а дей саламыз (Қост. , Об. ). Бір д а ғ а р а н ы жуды да ішіне қымыз құйды (Қар. , Қарқ. ). Там басында д ағ а р а, Д а ғ а р а толған зағара. Зағараны жей алмай Кемпір-ғары ауара (Қарақ. ). Әдеби тілде дағара сөзі дағарадай деген теңеу сөздің құрамында жиі қолданылады. Құранды молда теріс оқыр Д а ғ а р а д а й болып сәлдесі, Мал құмар көңілі бек соқыр Бүркіттен кем бе жем жесі (Абай)
2
(Жамб. , Жуа. ; Алм. , Жам. ) жүгерінің ұны. Қол диірменге жүгері тартып, д а ғ а р а д а н нан жабамыз (Жамб. , Жам. )
3
(Маң. , Маңғ. ) үлкен етіп пісірілген нан. Той өткен соң – д а ғ а р а (Маң. , Маңғ. ). қ. дағыра нан.