дарақ
1. (Қ-орда: Сыр. , Жал. , Қарм. , Арал; Шымк. : Мақт. , Сайр. , Түркіс. ; Жамб. : Шу, Луг. , Мойын. ; Түрікм. : Красн. , Ашх. , Таш. ; Маң. : Шевч. , Маңғ. ; Ауғ. ; Ир. ) биік, зәулім ағаш. Тауға біткен д а р а қ т ы ң саясындай салқын екен (Маң. , Шевч. ). Орнынан тұра сала дереу дая, Түбінен д а р а қ т а р д ы ң тауып сая (Рүс. дас., 93). Ақпарым күшті арнамын, аяғым айдын шалқыған, Миюалы д а р а қ п ы н, Бұтағым бұлт шарпыған (Аралбай ақын). 2. (Шымк. , Түркіс. ) ағаш. Есігіңнің алдына д а р а қ егіп тастаңдар (Шымк. , Түркіс. ). [Бұл сөздің төркіні – парсы тіліндегі дарахт сөзі. Өзбек, ұйғыр тілдерінде ол осыған жақын үлгіде дэрэхт болып айтылады, қазақ тілінің сөйленістері мен қарақалпақ тілінде ол дарақ деген үлгіде игерілген]