Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дарқан
1. (Маң. : Маңғ. , Шевч. ) диуана, дәруіш. Өй, оның сөзі құрсын, ол бір жүрген д а р қ а н ғой (Маң. , Маңғ. ). Жұмақта жүрген д а р қ а н ғ а-а й, Балағат сөзді көп айтып, Құрыстырдың арқамды-ай. Аямады барларын, Қашаған д а р қ а н болды деп, Қойға бар деп бұйырды Жұмысшы малай балдарын (Қашаған ақын). 2. (Алм. , Кег. ; Ақт. , Ырғ. ) ақ көңіл, жайдары, қайырымды. Ол д а р қ а н адам – барған жеріне тез араласып сіңісіп кетеді (Алм. , Кег. )
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: дарқан


будет выглядеть так: Что такое дарқан