дүреу
(Ақт. : Тем. , Жұр. ; Түрікм. : Ашх. , Красн. , Таш. , Мары) тарау, өсіп-өну, өрбу. Біз де содан д ү р е д і к, Тартулы жатқан желімсің, Атағы шыққан аймаққа, Айдын шалқар көлімсің (Ақт. , Тем. ). Түмен дегеннен қырғыз д ү р е й д і (Ақт. , Жұр. ). Адайдан сегіз бала д ү р е й д і (Түрікм. , Красн. ). [Түрікменше дөремек (Туркм.-рус. сл., 1940); қарақ. дөре (Карак.-рус. сл., 1958). Бұл сөздің ең мол жайылған жері – Алтай төңірегі және онан арғы түркі халықтары (якут, туба-кижи, тува, хакас тілдері). Алайда монғол тобына жататын тілдерде де кездеспейді емес монғолдарда төрөл туу, қалмақ тілінде төрх туу, бурят тілінің цонғол сөйленісінде түрөл туысқан (Ә. Нұрм., Қаз. тіл. гов. батыс тобы)]