дырау
(Орал: Орда, Жән., Казт. ; Гур. : Есб. ; Маң. , Маңғ. ; Рес. , Қалм. ; Алм. , Кег. ; Жамб. , Шу; Ақт. , Қараб. ) үлкен, еңгезердей, зор, ірі. Қолың керім д ы р а у екен (Гур. , Есб. ). Д ы р а у қап толы ұн. Д ы р а у жігіт (Маң. , Маңғ. ). Мен өзім орыс тілін д ы р а у жігіт болған соң оқыдым (Орал, Казт. ). Деуші еді жұрт жас жігіттің бұл д ы р а у ы (Т. Жар., Таңд. шығ., 165). Орал жағында бұл сөздің алдына күшейткіш буын қосылып дып-дырау болып та айтылады