жанығу
(Қ-орда: Арал, Қарм. , Сыр. ; Гур. : Маңғ. , Тең. ; Ақт. , Қараб. ; Орал: Чап. , Жымп. ; Рес. , Орын. ) асығу, жанталасу, асып-сасу. Ж а н ы ғ ы п сөйлейді екенсің өзің Қ-орда. , Арал). Жаныққан адам. Ж а н ы қ т ы р м а й отыр (Гур. , Маңғ. ). Несіне ж а н ы ғ а м ы з, күн ерте ғой (Ақт. , Қараб. ). Шай ішкенше ж а н ы қ т ы рм а й отыр (Ақт. , Қараб. ). Асқар Текеге барам деп ж а н ы ғ ы п отыр (Орал, Жымп. ). О, бәрекелді, мынау ж а н ы ғ ы п жүр екен (Рес. , Орын. ). «Ау, сонша неге ж а н ы ғ а с ы ң», – дегендей табақ жалап тойынған бір-екі бордақы шыбын екі құлағына кезек мініп, ызыңдап шықпай қойғаны (Ә. Кекіл., Құс қан., 289)