жаяулау
(Сем. , Абай; Монғ. ) жаяу, көліксіз. Олар ж а я у л а п келді (Сем. , Абай). Соққы жегендер бастығы Әзімбай боп, жылқының өрісінен ж а я у л а п қосқа жеткенде, қолдағы бар ат, тек, Ақылбайдың аты болған соң тың тұяқ жылқының біреуін мінгізіп, жақын жердегі ауылдарға шаптырып үш-төрт ат жиғызып алыпты (М. Әу., Абай жолы, II, 118). Атын тасаға байлап ж а я у л а п келген Берікболдар жапа тігілген үйлердің көл жағасындағы шеткісіне келіп кірді (М. Құл., Таңд. шығ., 29)