желқом ер
(Жамб. : Шу, Луг. , Қорд. ; Алм. , Шел. ; Монғ. ) тоқым салмай ерттейтін, қапталындағы киізі қалың ер. Ж е л қ о м е р жауыр атқа жақсы (Алм. , Шел. ). Жав әскердің алдында, астында құла бие, ж е л қ о м е р д і ң үстіне қауқар тонын жаба салып, аяқты үзеңгіге салмай салақтатып бос жіберген (М. Құл., Таңд. шығ., 63). Қақпан анау, ж е л қ о м е р де анау бос тұрған (Ғ. Мұст., Дау. кей., 30). Аты – Әлдекең үйінің жауыр кер төбелі, е р і – ж е л қ о м (Ғ. Мұст., Көз көр., 151)