жуырқан
(Алм. : Іле, Еңб-қаз. ; Жамб. : Мер. , Қорд. ; Қост. , Об. ; Көкш. , Қ-ту ; Қар. , Шет; Гур. , Маңғ. ; Орал, Чап. ; Түрікм. : Красн. , Таш. ; Қарақ. ) көрпе. Қонақ балаға ж у ы р қ а нн ы ң қалыңын бер (Алм. , Еңб-қаз. ). Ж у ы рқ а н жамылып жат (Жамб. , Қорд. ). Ж у ы рқ а н д ы бойыңа шақтап жамыл (Гур. , Маңғ. ). Далаға жатсақ деп едік түн салқындау ғой деген болу керек, екі-екіден ж у ы р қ а н тасталыпты (Түрікм. , Красн. ). Төр алды сірескен жүк, астында текеметтер, одан жоғары қызыл ала, көк ала ж у ы р қ а н д а р бүктесіні десте-десте (Ғ. Сл., Арм. ағ., 131). Гүлнұр сумкадағы ж у ы р қ а н көрпені жайып, сырт киімін соның үстіне тастады (Ө. Қан., Құд., 212). Төр алды сірескен жүк: шайы ма, жібек пе ж у ы р қ а н (Ғ. Сл., 190). қ. жорған.