зерең
1. Қ-орда. , Арал; Ақт. : Ырғ. , Ойыл; Гур. : Маңғ. , Есб. ; Орал, Қара. ; Рес. , Орын. ; Түрікм. : Красн. , Таш. , Ашх. , Мары) үлкен сырлы аяқ. Маған з е р е ң г е айран құйып берші (Ақт. , Ойыл). Бар з е р е ң д і сындырып алып, енді кісі келгенде қиын болды (Гур. , Есб. ). Тамақтан соң з е р е ң толған шұбат келе бастады (Түрікм. , Красн. ). Сырлы з е р е ң аяқпен, Бал ұрттаған ер едім (Махамбет, Өлеңд., 87). Осындай болса болсын жамағатың, Береген бармағынан дәм ағатын. Ақ бұйра шұбат толы ала з е р е ң, Ұсынды өз қолынан мама қатын (Х. Ерғ. Құр., 53). 2. (Қарақ. ) сырлы ағаш тостаған. З е р е ң н і ң ішіне кемінде жарты литр сұйық сыяды (Қарақ. ). 3. (Рес. , Орын. ) сырлы ожау