кембағал
(Алм. : Жам. , Кег. , Еңб-қаз. , Шел. ; Жамб. : Мер. , Қорд. , Шу; Қ-орда: Сыр. , Жал. ) 1. мүгедек, жарымжан, кемтар. Бір баламның аяғы содан к е м б а ғ а л болып қалды Қ-орда. , Сыр. ). Керекті тас ауыр болмас, к е м б а ғ а л жан тәуір болмас (Мақал; Жамб. , Мер. ). 2. кедей, жарлы. Бұрынғы уақытта бір к е м б а ғ а л адам болыпты (Алм. , Шел. ). – Ой, қарағым-ай, соны сөз ғып қайтесің, ол бір жүрген к е м б а ғ а л адам ғой (Алм. , Кег. ). Бұл бір қатыны өлген к е м б а ғ а л қайын ағамыз еді (Ш. Мұрт., 41-ж. кел.)