кепиәтсіну
(Сем. : Ақс. , Абай) өзін жоғары ұстап, жұртты менсінбеу, кекірею. Көпшілік бас қосқан жерде к е п и ә т с і н і п отыру ұят болады (Сем. , Ақс. ). Айкүмістің ашыған айран, көкаяз көжесіне де к е п и е т с і п көрмеген көмпіс ауыз, әттең келіннің кірпияз қолы мен кір шалмаған кесесін жатырқап отырған да, әйтпесе алдында жарты түйе жатса да жайпап шығар еді (Қ. Ысқақ, Күреңсе, 47)