керік
1Қ-орда. , Арал; Орал, Казт. ) кекірейген маңғаз, кербез. Өзінің әйелі бір к е р і к адам еді (Орал, Казт. )
2
Қ-орда. , Арал; Алм. , Кег. ; Қарақ. ) бір нәрсені керіп-жазып тұратын ағаш. Маған ана к е р і к т і алып берші, етіктің қонышына салып қояйын (Алм. , Кег. ). Тері жабысып қалмас үшін к е р і к п е н керіп қоямыз (Қарақ. )
3
(Солт.Қаз. , Пресн. ) шалғай, қашық. Сондай к е р і к жерден біз екі-ақ өзен кездестірдік (Солт.Қаз. , Пресн. ). Сонда, қыстың қақаған ақ түтек боранында, ит арқасы қиян, соншама к е р і к жерге мал азығы қалай жеткізілмек (С. Шайм., Мезгіл, 67)