кернай
11. Қ-орда. , Арал; Қост. , Жанг. ; Монғ. ) пештің, самаурынның қаңылтыр мойны, керней. Мына жатқан к е р н а й д ы аяқ астынан алып қой (Қост. , Жанг. ). Суық түссе к е р н а й м е н пеш жағамыз (Монғ. ). 2. (Монғ. ) түтіндік
2
(Монғ. ) үрлемелі аспап, керней. Сырттан к е р н а й дауысы шығып, қуғыншылар келіп қалғандығы білінді (М. Құрман., 137). Мешіттің аспалы мұнарасына ілінген қоңырау үні қаңғыр-күңгір. К е р н а й мен дабыл дауысы даңғыр-дұңғыр, азан-қазан (Д. Нац., Шығ., 148)