керсен
11. (Шымк. : Мақт. , Арыс; Қ-орда: Сыр. , Жал. , Қарм. ; Қост. , Об. ; Қарақ. ) үлкен табақ, тегене. Содан кейін қымызды к е р с е нг е құяды (Шымк. , Арыс). Қымызды үлкен к е рс е н г е құйып алдымызға әкелді Қ-орда. , Жал. ). 2. (Шымк. , Түлк. ; Орал, Орда; Гур. , Маңғ. ) кір жуатын шылапшын, леген. К е р с е н г е кір жуды (Шымк. , Түлк. ). – Көз жақсым, кірді к е р с е н г е сала қойшы (Гур. , Маңғ. ). [Түрікменше керсен тегене, леген (Туркм.-рус. сл.)]
2
(Орал: Орда, Жән.) етіктің жұлығы. Етігімнің к е р с е н і жыртылып еді, етікшіге жаматып алдым (Орал, Жән.). Етіктің к е р с е н і жыртылса, ішіне құм құйылады (Орал, Орда)