Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
кәндек
(Алм. : Шел. , Еңб-қаз. ; Қарақ. ; Түрікм. : Таш. , Мары, Красн. ) шұқыр жер, ор. Қозы бір к ә н д е к к е түсіп кетіп, үйелеп қапты (Алм. , Шел. ). Байқап жүр, маңда к ә н д е к көп (Түрікм. , Красн. ). [Түрікменше хендек (Туркм.-рус. сл.); өзб. хандак (Узб.-рус. сл., 1959); қарақ. кәндек (Карак.-рус. сл., 1958); ұйғ. хәндәк (Уйг.-рус. сл., 1961)]
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: кәндек


будет выглядеть так: Что такое кәндек