кәте
(Алм. , Кег. ; Қ-орда: Сыр. , Арал; Ақт. , Ырғ. ; Қост. , Жанг. ; Гур. , Маңғ. ; Көкш. , Еңб. ) дұрыс емес, жаңсақ, қате. Тәте, айтсаң айтарсың, бірақ к ә т е айтпа (Алм. , Кег. ). Ол айтса, к ә т е айтпас деп ойлап қаласыз (Ақт. , Ырғ. ). Кешіре көрің, жақсылар, Жүйрігің к ә т е жазыпты-ай! (Гур. , Маңғ. ). – Алла жақсылығын берсе жабысқан пәлені көрерміз. Дәміміз к ә т е кетпейтін еді, – деп, молла әжеме тесіле қарады (С. Жүн., Өшп. ізд., 54)