кәтер
1(Жамб. , Шу; Қ-орда, Жаңақор. ; Монғ. ) қорқынышты қауіп, қатер. Ажал қайдан болғанда к ә т е р, қауіп Дәулетіңе жығылдым есім ауып. Аспанда ұшып жүрген ақ сұңқарсың, Тоятың қанбайды ғой маған шауып (Жамб. , Шу). Мен қазақпын еңселі қап тауындай, тәуба, Тәуба жеткізген шаққа мұндай. Жеке-дара ел болып орда тіктім, Жүз бір атты к әт е р д е н сақта құдай («Шұғыла», 1992, №2, 9)
2
(Гур. , Маңғ. ) ес, жад, ой. К ә т ер і м д е жоқ. Ойға кіріп-шыққан емес (Гур. , Маңғ. ).