көбдік
1. (Сем. : Ұрж. , Шұб. , Абай; Қ-орда: Сыр. , Жал. , Қарм. ; Орал, Чап. ; Маң. , Маңғ. ; Түрікм. , Красн. ; Рес. , Омбы) уызына жарымай нашарлау өскен жетім қозы. Қой ішінде к ө б д ік әр қойды бір емеді (Маң. , Маңғ. ). Қойға ілесе алмайтын әлсіз к ө б д і к те мал қатарына қосылып кетті (Түрікм. , Красн. ). Қойларды сауғандықтан барлық фермалардағы қозылар к ө б д і к («Ж. жол», 15.07.1938). 2. (Сем. : Ұрж. , Мақ. ; Көкш. , Қ-ту ; Орал: Қара. , Орда; Гур. , Маңғ. ) мезгілінен ерте туған арық қозы. Ондай к ө б д і к т і ң еті арық болады (Көкш. , Қ-ту ). К ө б д і к енді семіре бастайды (Сем. , Ұрж. ). Бізде к ө б д і к көбірек еді, қазір бәрі де оңалып қалды (Гур. , Маңғ. ). Құдам деп барғанымда бір к ө б д і к сойып беруге жарамады ол кісі (Орал, Қара. ). 3. (Қ-орда: Сыр. , Жал. , Қарм. ; Сем. : Мақ. , Ұрж. ; Түрікм. , Таш. ) кеш туған қозы. Осы күнде арагідік к ө б д і к қозылар да кездесіп қалып жүр Қ-орда. , Жал. ). К ө б д і к т і күзде сойсақ болар еді (Сем. , Ұрж. ). Кеш туған к ө б д і к т е р қойға ілесе алмай, шеңгел түбінде қалып қоюы мүмкін (Түрікм. , Таш. )