Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көпшік
11. (Қ-орда: Сыр. , Жал. , Қарм. ; Жамб. , Шу; Алм. : Еңб-қаз. , Шел. ; Монғ. ) ер үстіне салу үшін арасына жүн, қыл салып тігілген көрпеше. Көкесі алдымен шабдардың шап айылын көреді, сонан соң к ө п ш і к т і қайта тартады (Ж. Нәжім., Кішк., 13). 2. (Ауғ. ; Ир. ) адамның астына төсейтін кішкене көрпеше. 3. (Түрікм. , Таш. ) ұзынша етіп тігілген енсіз шағын көрпеше. Қонақтар отыру үшін дастарқанды айналдыра к ө п ш і к салыныпты (Түрікм. , Таш. )
2
1. Қ-орда. , Арал; Орал, Орда; Ақт. : Ойыл, Шалқ. , Ырғ. ; Гур. , Есб. ; Түрікм. : Красн. , Ашх. , Таш. ; Рес. , Орын. ; Қарақ. ) бір кісілік кішкене жастық. Балаларға к ө п ш і к тасташы Қ-орда. , Арал). Мына кісіге к ө п ш і к таста, жантайып жатсын (Ақт. , Ойыл). Үйге кіре салысымызбен екі-екіден к ө п ш і к тасталды (Түрікм. , Красн. ). Кереуеттің дәл ортасына екі ақ к ө п ш і к қойған (Орал, Орда). 2. (Қост. , Жітіқ. ; Жезқ. , Ұлы. ) екі кісілік үлкен жастық. Бұрыштағы төсек үстінде қалың к ө п ш і к жатыр (Қост. , Жітіқ. ). Гүлнұр шешінбестен к ө п ш і к т і құшып, жинаулы тұрған төсегі үстіне өкіре құлап түскен еді (Ө. Қан., Құд., 295)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: көпшік


будет выглядеть так: Что такое көпшік