көтек 1
1. Қ-орда. , Арал; Түрікм. , Таш. ) шабылған егіннің, пішеннің орнында қалған тұқылы, түбіртегі. Мал ашыққан екен, жусанның к ө т е г і н де жеп қойды Қ-орда. , Арал). Балам, бақылап жүр, аяғыңа к ө т е к кіріп кетіп жүрмесін Қ-орда. , Арал). 2. (Алм. : Шел. , Еңб-қаз. ) кесілген ағаштың түбірі. Мына к ө т е к т і жарып алсақ, біраз отын болар еді (Алм. , Шел. ). [Ұйғырша көтәк түбір (Уйг.-рус. сл., 1961)]