лабай
1(Монғ. ) тоқылған қап. Жүн салуға бірнеше л а б а й берші (Монғ. ). Өзі менімен жарыспақшы, ә!? Мені жүн тыққан л а б а й деп жүр ме екен! («Шұғыла», 1983, №1, 33)
2
(Алм. , Іле) қабат, нобай, түйдек, аумақ бірден тез қозғалатын көшкін тас, ірі тұтас қар. Таудың бетіндегі көшкін тастар л а б а й м е н құлайды. Кейде биік таудың бетіндегі қар да л а б а й ы м е н құлап түседі (Алм. , Іле). Бұл сөздің төркіні орыстың лава деген сөзімен байланысты