опыну
(Ақт. : Шалқ. , Қараб. ; Гур. : Маңғ. , Есб. ; Түрікм. , Красн. ) өкіну. Ішетін қымызды төгіп алып, өзім о п ы н ы п отырмын (Ақт. , Шалқ. ). Бір сиыр, екі тайөгізім жоғалып о п ын ы п отырмын (Ақт. , Қараб. ). Өткен іске о п ын у д ы ң енді реті жоқ (Түрікм. , Красн. ). Жоқ, тіпті мен оған о п ы н ы п та отырғаным жоқ (Гур. , Есб. ). Серік те бүркітті ұшырып алғанына о п ы н ы п, ағасына тезірек айта бастады (Гур. , Маңғ. )