пайондоз
(Өзб. , Ташк. ) ені жіңішкелеу, көбінесе ұзын етіп тігілетін көрпешенің түрі. Оны адамдар отыру үшін қабырғаларды жағалатып төсеп тастайды. Бұл Ташкент төңірегінде бірнеше фонетикалық вариантта қолданылады (поёндош, баяндаз). Жоғарғы Зеравшан алқабын мекендеген тәжіктердің салтында үйленген жігіттің қалыңдығы тұрған үй есігінің алдынан ішіне дейін аяқ астына төсейтін ендей материалды пояндоз дейді. Оның бір шетін күйеудің жолдастары ұстап тұрады да, ол басып өткенде, пояндозды жігіттер ырым үшін бөлек-бөлек етіп жыртып алады. Ал көрпеше мағынасы оларда жоқ, «кілем», «жол кілем» мағынасы ғана бар (Тад.-рус. сл., 309). [Өзбекше: 1) аяқ астына төселетін жол кілем; 2) отыруға арналған енсіз, ұзын мақталы көрпеше (Узб.-рус. сл., 1959)]