сайғақ
1. (Орал: Орда, Казт. , Жән.; Ақт. , Қараб. ; Қ-орда, Сыр. ; Павл. ) қабір басына қойылатын ағаш. Сәкең с а й ғ а қ т а н күнбатысқа қарай үш қадамды көзімен өлшеп ап, барынша ауыр денесімен тізерлей шөкті (Ж. Нәжім., Кішк., 71). Осы жерден адам өлгенде қоятын с а й ғ а қ жоқ (Ақт. , Қараб. ). «Қарағай сапты найзасын Өле кетсем далада С а й ғ а ғ ы м деп алады» – дейді Мамай жырында (Орал, Орда). 2. (Павл. ) таяқ. Көшеде қолында ойнаған с а й ғ а ғ ы бар бала көрсең (Павл. ). [Чувашша сайхах сырғауыл (Чув.-рус. сл., 1985); алт. сайраг үй төбесіндегі жіңішке ағаштар (Н. Бас., ДК, 245)]