Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
самарқау
(Қост. , Жанг. ; Орал, Казт. ) салқын, солғын, бойкүйез қалып. С а м а р қ а ул а н ы п істеген іс оңушы ма еді (Қост. , Жанг. ). Үйіне барып едім, әйелі с а м а р қ а у амандасты (Орал, Казт. ). [Алтай тілінде санаркалу көңілсіз, мұңды (Н. Баск., ДК, 245)]
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: самарқау


будет выглядеть так: Что такое самарқау