саяқ
1(Алм. , Шел. ; Рес. : Астр. , Сарат. ) жеке, оқшау. Ақсақ әрі с а я қ т а у д ы ң реті жоғын білген Дархан артынан әлдекім итергендей боп от басына тақалды (О. Бөк., Өз от. өш., 23). Апырмай, с а я қ боп кетіпті. С а я қ жүрген – таяқ жер (Рес. , Астр. ). [Ертедегі түркі тілі сөздіктерінің бірінде: сайық жалғыз (А. Бор., Бадаи..., 185); саеқ қаңғыбас, қаңғыған адам (Узб.-рус. сл., 1959)]
2
(Гур. , Шевч. ; Рес. : Орын. , Астр. ) кестірілген жылқы. Ат болатын тай с а я қ қ а үйір (Гур. , Шевч. ). С а я қ ішінде құлын, тайлар болмайды (Орын. , Бөр. ). С а я қ жылқыдан бөлек жайылады (Рес. , Астр. )