селебе
1. (Орал, Жән.; Сем. : Ұрж. , Мақ. ) қанжар. Атамыз қазақ баласы с е л е б е мен найзаны үйге сақтайтын еді ғой (Сем. , Ұрж. ). Ержан с е л е б е с і н суырып алып, қарсы шапқан қасқырға салып жіберді (Орал, Жән.). Сұп-сұр ұзын с е л е б е с і н сопаң еткізіп, белінен суырды (М. Мағ., Көк кеп., 221). 2. (Монғ. ) үлкен пышақ. Қап-қара сабына томпақ күміс құйма орнатқан с е л е б е пышағын қайыс белбеуінен салбыратып асыныпты (Церендор, Е. ул., 9). 3. (Жамб. , Шу) қылыш. С е л е б е ң д і серпе ұстап, Сен дескен жауға сермедің (Жамб. , Шу). [Монғолша сэлэм қылыш (Монғ. -қаз. сөз., 170)]