сой
(Гур. : Маңғ. , Тең. ; Орал: Чап. , Жымп. , Казт. ; Ақт. , Тем. ; Түрікм. : Красн. , Ашх. , Таш. , Мары) нәсіл, ұрпақ, тұқым, тек. Мен адайдың с о й ы м ы н (Гур. , Маңғ. ). Бұрын ақсүйек с о йл а р ы н көп көретінбіз (Орал, Жымп. ). С о й ы ң мұңал болса, осал болмайды (Түрікм. , Красн. ). Ақылы жоқ жаманмен, Ақыл салып жолықпа, Міндет қылма ұрыға, Қаласың бір күн борышқа, Азамат с о й д а н торықпа (Аралбай ақын). Мен кескекті ердің с о й ы м ы н, Кескілеспей бір басылман (Махамбет, Өлең., 73). Ақсақты алсаң тау туар, Соқырды алсаң с о й қуар (Мақал). Сұрасаң арғы түбі аға с о й д а н, Негізі беріш ұлы ағатайдан (Х. Ерғ., Құр., 74). Тоқымашылар ісіндегі мін атаулының барлық с о й ы ... көз алдыңа тосылған (Ғ. Сл., Заман., 104). [Сой (ар.) тек, ру, жақсы тұқым (Л. Буд., 1, 714); ноғ. сой ру; шыққан тегі; түр., әзірб. сой нәсіл, семья, ру (Ә. Нұрм., Жер. тіл. ерекш. төрк., 107)]