сотанақ
(Гур. : Есб. , Бақс. ; Алм. : Кег. , Нар. ; Қ-орда: Сыр. , Жал. ) сотқар, шатақ, бұзық. Ай, сен бір с о т а н а қ бала екенсің (Гур. , Бақс. ). Баламыз мектепке барғалы бері с о т ан а қ т ы қойды (Алм. , Нар. ). Бұл заманның с от а н а қ адамын тезге салатын заң орын бар Қ-орда. , Сыр. ). –Сен кісіге неге тисесің – деді с о т а н а қ, содырлы Төлен («Кол-шы», 1937, №110). – Семен с о т а н а қ болса, өзіне қиын. Орын ауыстыруымның қажеті жоқ (Ж. Арыст., Жер ұй., 18)