сусек
1. (Көкш. : Щуч. , Еңб. ; Гур. : Маңғ. , Шевч. ; Қост. : Об. , Жанг. ; Сем. : Ұрж. , Аяг. ; Павл. , Баян. ; Рес. , Орын. ) қамба, астық сақтайтын орын. Мына астықты с у с е к т е н алып келді (Көкш. , Еңб. ). Астықты кейде с у с е к к е де құямыз (Гур. , Шевч. ). Біз с ус е к к е бидайды құйып болуға жақындадық (Қост. , Об. ). С у с е к т е н балтаны алып келе ғой (Сем. , Ұрж. ). Шошаланың с у с е г і нд е бидай тұр (Павл. , Баян. ). С у с е к т і толтырып авансы алып едім өткен жылы (Орын. , Бөр. ). Жанын аямаса да жалғыз атына шыбын қондырмайтын Асекең іргедегі с у с е к т е н бір қалбыр ақ сұлыны көсіп алып, ат дорбаға желпіп салды («Жұлдыз», 1987, №11, 85). 2. (Павл. , Ерт. ; Көкш. , Қ-ту ) атқа шөп салатын орын, ақыр, оттық. С у с е к к е шөп салып қонақтың атын байла (Павл. , Ерт. ). С у с е к т е шөп бар ғой, атты байлап қой (Көкш. , Қ-ту ). 3. (Қост. : Семиоз. , Фед. ) ас-су, құрал-сайман қоятын орын. Әйнеш баласына с у с е к т і ң кілтін алдырып, кешкі асқа сүр ет алды (Қост. , Фед. )