сүру
1(Шымк. , Мақт. ; Қарақ. ) жер жырту. Жұрттың қолындағы жер с ү р е т і н көлігі болса, өліб, жұтаб егін саймандары да (соқа, тырма сияқты) жоқ (Шымк. , Мақт. ). [Ертедегі түркі тілдерінде сүрмек жер жырту (А. Бор., Бадаи..., 194); өзб. сурмак (Узб.-рус. сл., 1959)]
2
(Жамб. , Жам. ) ығыстыру, тықсыру. Бұрын бұл жерде қырғыздар болған, оларды әрі с ү р і п, бұл жерді босатып алған (Жамб. , Жам. )
3
(Рес. , Орын. ) қуу. Есенбайдың балалары Келденнің қолын с ү р і п жетеді (Орын. , Ад. )
4
(Алм. , Шел. ) уқалау. Шәріпжамал барсам, тері с ү р і п жатыр екен (Алм. , Шел. )