сұқит
(Ақт. , Ырғ. ; Орал, Чап. ; Қ-орда, Арал; Гур. ) суайт, өтірікші, құбылмалы. Дәулеттің өзі бір с ұ қ и т адам, оның сөзі құрсын (Ақт. , Ырғ. ). Сізгі не керек, аларсыз, бірақ адамдарды жинамаңыз десе, өзі ішінен түсінеді де бос дәлелдерді айтып, ашуы қайтып, с ұ қ и т т т а н ы п шыға келеді («К-з жолы», №54, 1939). Біздің арамызда Жақсылықтан асқан с ұ қ и т жоқ қой (Гур. , Бал. ). қ. суқайт, сұқит, сұқайт.